مهدی صفرخانی - کارشناسی ارشد، فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه تبریز، طلبه سطح ۴ (دکترا) حوزه علمیه قم.
راضیه غفاری نقنه - کارشناسی ارشد، فقه و حقوق اسلامی، دانشگاه تبریز، استان چهار محال و بختیاری-شهرستان بروجن-میدان امام- خیابان شهیدآقابابا-کوچه ستاره-پلاک۱۴
جواد ملایی صدقیانی - طلبه سطح ۳ حوزه علمیه قم، آ. غربی جنب مصلای امام خمینی اداره تبلیغات اسلامی سلماس،

قاعده نفی سبیل یکی از قواعد مهمی است که از آیات قرآن استنباط شده است و در این مقاله به بیان آیاتی مانند آیه 141 سوره نساءکه به صراحت دلالت بر نفی سبیل کافران بر مومنان دارد، پرداخته شده است و در برخی به عنوان علت، علو نداشتن کافران بر مومنان یاد شده که حاکی است، از شرافت و عزتی که خداوند به مومنان داده است و همچنین به برخی از مصادیق این قاعده در فقه و حقوق مدنی پرداخته شده، مصادیقی همچون نفی ولایت کافر بر صغیر مسلم و ارث نبردن کافر با وجود وارث مسلم، حتی با مقدم بودن کافر از لحاظ رتبه و درجه، اما با مشاهده قانون می بینیم که پرداخت کمی به این مسیله شده است در حالی که به اهمیت این مورد در منظر قرآن و شارع اشاره شد بنابراین با مطالبی که در این مقاله ارایه شده است، در می یابیم که خداوند هیچگاه در عالم تشریع، سبیلی برای تسلط و علو کافران بر مسلمانان قرار نداده است، چراکه عزت مومن فراتر از شرافت کافران می باشد، هر چند در خارج و عالم تکوین قهر و غلبه هایی از سوی کافران بر مومنان باشد، اما این باعث تغییر حکم تشرعی نفی سبیل نمی شود.

قاعده، نفی سبیل، علو کافر، علو مومن، ولایت کافر، تشریع