یاور برقی - کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی

اگر بگوییم قدرت و ریشه توبه، همپای پای گذاری آدمی بر روی کره خاکی است و عمری به درازای حیات بشری دارد می توان ادعا کرد، قلم را به مبالغه نیاورده ایم. توبه را نه تنها از دیدگاهی صرفا دینی و مذهبی، بلکه از منظر انسانی و عرفی نیز می توان به نظاره نشست. چرا که آدمی در گذرگاه زمان با صرف نظر از جامعه ای که به آن تعلق دارد و با قطع نظر از آداب و رسوم سنت ها اعتقادات و گرایشات فردی و اجتماعی عدول و احتراز و حتی انزجار از آنچه گذشته است و دوری از آنچه که با ارزیابی و سنجش های آدمی در حال انطباق نمی یابد، امری بدیهی و واقعیت مکرر است. از سوی دیگر بازسازی جامعه بر مبنای معیارهای اسلامی و انسانی بدون بازسازی رفتار و شخصیت اعضای آن و بدون تربیت و اصلاح افراد امری غیرممکن و دور از واقعیت به نظر می رسد. در قلمرو اجتماع، با اشخاصی که بر مبنای ارزشهای غلط تربیت شده و با آن خو گرفته اند، نمی توان جامعه ای سالم بنا کرد، لذا آمادگی و قابلیت و سلامت افراد از شرایط اولیه یک اجتماع سالم است. توبه می تواند به عنوان بهترین روش در جهت نظارت بر خود و بازسازی خویش بر مبنای ارزشهای الهی و انسانی ایفای نقش نماید و شخصیت و رفتار انسان را طوری تغییر دهد که دگربار به سمت گناهان سوق پیدا نکند و همین امر در نهایت به اصلاح و تربیت فرد که هسته اولیه اصلاح ساختار جامعه است منجر شود.

توبه، اعتقادات،بازسازی رفتار، معیارهای اسلامی