درآمدی بر مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی برحداقل مربعات جزییSEM-PLS در مطالعات گردشگری

در سالھای اخیر ٬ استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری 1 در زمینھ ھای مختلف علم و دانش از جملھ گردشگری کاملا گسترش یافتھ است بھ طوری کھ میتوان آن را در مطالعات تجربی گردشگری یافت. با این حال ٬ در ھنگام استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری ٬ دو رویکرد می- بایست در نظر گرفتھ شود؛ 1) مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی برکواریانس 2 و 2) مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی 3. اگرچھ ھر دو روش ریشھ ھای مشترکی دارند اما مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کواریانس شامل قوانین سختگیرانھ و مفروضاتی است کھ در صورت برآورده نشدن ٬ میتواند اعتبار نتایج را زیر سوال ببرد. با وجود مناسب بودن مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی برای پیشبرد مطالعات گردشگری شمار انجام مطالعات گردشگری با استفاده از این روش در سالھای اخیر افزایش یافتھ است اما بھ نظر میرسد کھ محققان گردشگری در مطالعات تجربی خود ھمچنان عمدتا بر مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر کواریانس تکیھ میکنند و در نتیجھ ممکن است فرصتھای دست یافتھ توسط رشتھ ھای دیگردر استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی را از دست دھند. بنابراین ٬ ھدف از این مقالھ بررسی میزان استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی در مطالعات گردشگری ٬ تجزیھ وتحلیل و نقد استفاده از این روش در مطالعات آینده ی گردشگری میباشد. مطالعات با توجھ بھ چھار بعد کلیدی تجزیھ و تحلیل شدهاند: دلایل استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی ٬ ویژگیھای مدلھای ارایھ شده ٬ ارزیابی مدل و امکان استفاده از برنامھ ھای کاربردی پیشرفتھتر ٬ و گزارش. از اینرو ٬ پژوھش حاضر کمک مینماید تا نشان دھد کاربردھای مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی چگونھ در طول زمان تغییر کرده است؛ چنین اطلاعاتی میتواند با برجستھ نمودن موارد کنونی مورد اھمیت ٬ برای ارایھ پیشنھادات بھ محققان علاقھ مندبھ استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزیی در برنامھ ھای گردشگری آینده مورد استفاده قرار گیرد.