سیدمحمد حسینی - عضو هیات علمی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بیرجند

ایران از نخستین کشورهای جهان است که در آن کشاورزی و زراعت آغاز گردیدهاست. در قرن اول پیش از میلاد ایرانی هاهمه درختان میوهای که در یونان کشت میشده (به استثنای زیتون) با هجوم اسکندر کشاورزی ایران رو به زوال گذاشت وبسیاری از مزارع از بین رفت و این وضع تا زمان به حکومت رسیدن اردشیر بابکان ادامه یافت . پس از آن ساسانیان بهبازسازی قنات ها و تشویق و گسترش کشاورزی، باغبانی و دامپروری پرداختند. پس از ساسانیان تا حمله مغول، کشاورزی ایرانبه تناوب دچار رکود شد و پیشرفتی در زمان بنی عباس و حکومت های محلی) گردید. با وجود اینکه ایران کشور وسیعی است ولیدر مجموع خاک آن برای کشاورزی در ابعاد بزرگ کاملا مناسب نیست. تنها 12٪ از مساحت کشور یعنی کمتر از 200 هزارکیلومتر مربع تا به حال تحت عملیات کشاورزی قرار گرفته است. از طرفی زمین های زیر کشت آبی و دیم در حدود شانزدهمیلیون هکتار برآورد می شود و از این زمین ها حدود نیمی از آن کشت آبی و نیمی دیگر به صورت دیم کشت می شود . این درحالی است که هنوز 63 ٪ زمین های با ظرفیت کشت و زرع دست نخورده باقی مانده است. یعنی تنها از حدود 50 ٪ تا 60%ظرفیت و استعداد زمین هایی که تحت عملیات کشاورزی است استفاده می گردد. (fa.wikipedia.org/wiki).