اثر میوه بلوط فرآوری شده بر خصوصیات لاشه جوجه های گوشتی

هدف از این پژوهش سیلو کردن میوه بلوط با پلی اتیلن گلیکول و اوره به عنوان روش کاهش تانن و بررسی پیامد فرآوریشیمیایی میوه بلوط و تاثیر آن بر اجزا لاشه (درصد لاشه، سینه، ران و چربی بطنی) جوجه های گوشتی است. در مجموع از 280قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308، در قالب یک طرح کاملا تصادفی با 7 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه جوجه در هرتکرار استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد، تیمارهای حاوی سطوح متفاوتی (6، 12 و 20) درصد از میوه بلوط فراوری شده با اوره و تیمارهای حاوی سطوح متفاوتی از (6، 12 و 20) درصداز میوه بلوط فراوری شده با پلی اتیلن گلیکولبودند. در پایان دوره (42 روزگی) از هر تکرار 2 جوجه مجموعا از هر تیمار 8 قطعه به طور تصادفی انتخاب و به روش ذبح اسلامیکشتار و بعد ازپوست کنی لاشه، بازده لاشه و نسبت اجزای لاشه به وزن زنده تعیین شد. نتایج نشان داد بین تیمار شاهد و سایرتیمارها از نظر وزن نسبی ران و اختلاف معنیداری وجود نداشت. وزن نسبی سینه بین تیمارهای شاهد و 20 درصد بلوط فراوریشده با PEG اختلاف معنیداری داشت (p> 0.05). تیمار 20 درصد بلوط فراوری شده با PEG بالاترین وزن نسبی سینه را داشت (p> 0/05). اثر تیمارهای 12 و 6 درصد بلوط فراوری شده با اوره بر وزن نسبی چربی بطنی نسبت به تیمارشاهد کاهش یافته و اختلاف معنیداری مشاهده گردید (p> 0/05). بنابراین نتایج مطالعه حاضر نشان میدهد استفاده از بلوط فراوری شده تا سطح 20 درصد میتواند باعث بهبود کیفیت لاشه جوجه های گوشتی شود.

Keywords:

اجزای لاشه , پلی اتیلن گلیکول , چربی بطنی