عباس خاشعی سیوکی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
علی شهیدی - دانشیار گروه مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند
سیدمصطفی طباطبایی - دانشجوی دکتری منابع آب دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند

محدودیت کمی و کیفی منابع آب و اهمیت فعالیتهای کشاورزی بر اشتغال و تولید، لزوم به کارگیری اقدامات و راهبردهایمناسب جهت استفاده صحیح از منابع موجود و غلبه بر محدودیت ها را ضروری می سازد. امروزه شوری آب و خاک به عنوان یکعامل محدودکننده و یک تهدید جدی برای منابع آب و خاک و تولید در بخش کشاورزی محسوب می شود و میتواند بنیانامنیت غذایی و اقتصاد جوامع مختلف را تحت تاثیر خود قرار دهد. در این مقاله با تاکید بر بررسی اثر شوری آب و خاک اراضیکشاورزی، ابتدا معیارهای تشخیص خاکهای شور و سدیمی و اثر شوری بر گیاه و سپس نکاتی در بهره برداری از آب و خاکشور و نیاز آبشویی مورد بررسی قرار گرفته است. دلایل اصلی شوری خاک اراضی کشاورزی را میتوان مواردی مانند آبیاری باآبهای شور، تبخیر شدید، آبشویی ناکافی، کمبود آبیاری مناسب و مدیریت زهکشی اراضی برشمرد. بنابراین با اندازه گیریمقدار شوری آب و خاک به طور مجزا، کمی کردن تاثیر شوری بر عملکرد محصول در مراحل مختلف رشد، کشت گیاهان مقاومبه شوری با توجه به درجه شوری آب در هر منطقه، تلفیق آب شیرین و شور در مواقع لزوم و برآورد دقیق مقدار آب مورد نیازآبشویی میتوان ضمن جلوگیری از توسعه شورشدن اراضی، از منابع آب و خاک استفاده بهینه را برد.

آبشویی، اصلاح اراضی، تنش شوری، محدودیت تولید