استفاده از تنظیم کننده های رشد به منظور افزایش عملکرد گیاهان دارویی در مناطق خشک

تنش های محیطی جزء مهمترین عوامل کاهش عملکرد گیاهان دارویی به شمار می روند و استفاده از مواد تنظیم کنندهرشد گیاهان نظیر باکتری های محرک رشد می تواند راهکاری برای کاهش اثرات تنش خشکی باشد. در یک پژوهشگلخانه ای ، تاثیر سه سطح آبیاری شامل: ظرفیت زراعی (FC)، تنش متوسط (2/3FC) و تنش شدید (1/3FC) و چهار غلظت باکتری محرک رشد (PGPR) سویه CHAO شامل غلظت های صفر، (10-)10، (8-)10 و (6-)10 مولار بر برخی صفات گیاه دارویی مریم گلی (Salvia virgata) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که کاهش آبیاری تاثیر معنی داری در کاهش پارامترهای رشد شامل وزن خشک، گیاه و درصد و عملکرد اسانس داشت. بر اساس نتایج، درصد اسانس با کاهش آبیاری، افزایش معنی داری را در سطح 1% نشان داد بطوری که درصد اسانس از 0/34 در تیمار آبیاری کامل، به 0/85 در تنش شدید و استفاده از (8-)10 مولار باکتری رسید. همچنین استفاده از این سطح باکتری در آبیاری کامل تنش متوسط و شدید به ترتیب باعث افزایش معنی دار 55، 48 و 38 درصدی عملکرد اسانس نسبت به گیاهان شاهد گردید.

Keywords:

باکتری , تنش , درصد اسانس , وزن خشک , ظرفیت زراعی