سعید طالبی - استادیار گروه علوم تربیتی دانشگاه پیام نور ؛ ایران
زهره کیخایی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش دانشگاه پیام نور

تحقیق حاضر سعی دارد به بررسی میزان تاثیر تلقین خود انگاره (خودپنداره) مثبت بر موفقیت تحصیلی دانش آموزان بپردازد با توجه بههدف، ماهیت و موضوع پژوهش، روش تحقیق توصیفی و از نوع پیمایشی است. جامعه مورد بررسی شامل کلیه دانش آموزان مقطع چهارم و پنجم دختر مقطع ابتدایی منطقه 14 تهران در سال تحصیلی 97-96 می باشند، که بر اساس آمار مدارس منطقه مورد مطالعه تعداد دانش آموزان برابر 350 بوده که با استفاده از جدول کرچسی و مورگان 175 نفر را به عنوان حجم نمونه آماری انتخاب کرده ایم و بااستفاده از روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شده اند.ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامهی پرسشنامه خودپنداره می باشد پرسش نامه خودپنداره دارای شش بعد جداگانه و 48 گویه است.شش بعد یعنی خودپنداره ، جسمانی، اجتماعی، عقلانی، اخلاقی، آموزشی و خلقوخو. همچنین از مجموع آنها نمره خودپنداره کلی بهدست می آید. پایایی پرسش نامه با روش آزمون – آزمون مجدد به دست آمد و برای نمره کل خود – پنداره % 91 بود. ضریب پایایی ابعادگوناگونی از 0/67 تا 0/88 بوده است ؛ روایی و پایایی پرسشنامه مورد نظر باتوجه به استاندارد بودن آن مورد تایید قرار گرفت.پرسشنامه دوم مورد نظر پرسشنامه پیشرفت تحصیلی می باشد که دارای 60 سوال می باشد و دارای طیف 5 لیکرتی می باشد که پایایی ورواییآن مورد تایید اساتید متخصص قرار گرفته است در تجزیه و تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی و استنباطی استفاده شده است.

خودانگاره، موفقیت تحصیلی، دانش آموزان