داود معنوی پور - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران
نورالدین خزایی - گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران

کاربست مداخلات روان شناختی به منظور شناسایی و کاهش رنج ها، ضعف ها و تحقق ظرفیت ها و توانایی های آدمی از جملهموضوعاتی است که امروزه توجه روان شناسان، روان پزشکان، مددکاران اجتماعی، پزشکان عمومی و حتی وکلا را به خود جلب کرده است. اساس این مداخلات گوش دادن و فراهم کردن امکان ابراز و افشای افکار و احساسات بوده و مطالعات گسترده در دو دهه گذشته نیز نشان داده اند که افشا، چه گفتاری و چه نوشتاری، عملکرد سیستم ایمنی، اعصاب خود مختار و سلامت جسمانی و روانی را بهبود می بخشد. از این روی پژوهش حاضر با هدف اثربخشی تکنیک رویکرد تدریجی در روان درمانی پویشی فشرده کوتاه مدت بر تغییر کانال اضطراب انجام گردیده است. در این تکنیک (رویکرد تدریجی) نشان داده می شود که چگونه می توان با فشار و چالش به دقت درجه بندی شده و در یک مسیر مارپیچی ساز و کار دفاعی بیمار را بازسازی نمود و آنگاه با چالش بی وقفه به ناخودآگاه نفوذ کرد. جامعه آماری پژوهش حاضر، متشکل از دانشجویانی بود که از شهرهای مختلف در یک مرکز آموزشی شهر تهران گرد هم آمده بودند که از این جامعه نمونه ای که شامل 20 دانشجوی پسر رده سنی 19 تا 28 سال به شیوه در دسترس انتخاب و مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل توصیفی و استنباطی داده ها نشان دهنده این بود که تکنیک رویکرد تدریجی، میتواند کانال اضطراب را تغییر دهد و با توجه به اینکه کانالهای اضطراب بیشتر در کودکی آموخته و در بزرگسالی تقریبا تثبیت می شوند، پیشنهاد می شود که متخصصان و مسیولان، برگزاری دوره های آموزشی برای والدین، آموزگاران و دانش آموزان را جدی گرفته و بدین طریق گام موثری در پیشگیری از شیوع اختلالات اضطرابی در جامعه بردارند.

روان درمانی، رویکرد تدریجی، روان پویشی کوتاه مدت، کانال اضطراب