اثربخشی روان شناسی مثبت گرا بر ابعاد شادابی اجتماعی افراد دارای سوء مصرف مواد

وجود شادابی و نشاط در جامعه می تواند به افراد احساس امید دهد و آنها را در زندگی اجتماعی و شخصی خود به فعالیت وادارد و تلاش آنها را برای بهبود زندگی اجتماعی خویش برانگیزد. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثرآموزش روان شناسی مثب گرا شادابی اجتماعی مردان مبتلا به سوء مصرف مواد مخدر می باشد. طرح این پژوهش از نوع شبه آزمایشی به صورت پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه این پژوهش 30 نفر از درمانجویان مرکز درمان و کاهش آسیب تلاش شهر اصفهان در سال 1396 بود، که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به شیوه ی تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش 10 جلسه ی 90 دقیقه ای مداخله ی آموزش مثبت گرا را دریافت کردند و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. هر دو گروه در دو مرحله ی زمانی پیش آزمون و پس آزمون مورد سنجش قرار گرفتند. ابزار سنجش در این پژوهش مقیاس شادابی اجتماعی (لیندنبرگ، 2005) بود. داده ها با روش آماری تحلیل کوواریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که آزمودنی های گروه آزمایش پس از مداخله از لحاظ محبت، تایید رفتاری، منزلت، آسایش و انگیزه به طور معنادار بر گروه کنترل برتری داشتند، اما تفاوت نمره ی آسایش بین دو گروه معنادار نبود. با توجه به یافته های پژوهش، آموزش مداخلات روان شناسی مثبت گرا در افزایش ابعاد شادابی اجتماعی مردان دارای سوءمصرف این مرکز موثر بوده است.

Keywords:

آموزش روان شناسی مثبت گرا , شادابی اجتماعی , مردان دارای سوءمصرف مواد