بررسی رابطه بین خودپنداره و خودکارآمدی در دانش آموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین خودپنداره و خودکارآمدی در دانش آموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر بود. جامعه آماریاین پژوهش شامل دانش آموزان پسر دبیرستان خلیج فارس بوشهر بود که در سال 1394 مشغول به تحصیل بوده اند. نمونه اولیه پژوهش به روش تصادفی چندمرحله ای از بین مقاطع مختلف این دبیرستان انتخاب و در نهایت 100 نفر گزینش شدند. ابزار مورد استفاده شاملپرسشنامه منداگلیو و پی ریت (1995) و مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیلرگرسیون مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین خودپنداره و خودکارآمدی دانش آموزان پسردبیرستانی رابطه ی مثبت و معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نشان داد که خودپنداره قادر به پیش بینی 31 درصداز واریانس خودکارآمدی دانش آموزان می باشد. براساس نتایج پژوهش حاضر می توان نتیجه گرفت که خودکارآمدی دانش آموزان به عنوان یک متغیر کلیدی در موفقیت تحصیلی، تابع خودپنداره مثبت آنان می باشد.

Keywords:

خودپنداره , خودکارآمدی , نوجوانان