بررسی تاثیر رضایت زناشویی در بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی از طریق آموزش مهارتهای ارتباطی

این تحقیق که به بررسی نقش رضایت زناشویی در بیماران مبتلا به اختلالات دوقطبی می پردازد، مهارت های ارتباطی را در جامعه هدفآموزش داده و با استفاده از نتایج به دست آمده و تحلیل آماری، میزان تاثیر این آموزش ها را در ایجاد رضایت زناشویی مورد بررسی قرارمی دهد. نتایج بدست آمده نشان داد که گروه آموزش دیده در این تحقیق دارای سطح تحصیلات، دیپلم تا لیسانس بودند و همسران آنهانیز به لحاظ تحصیلات، اکثرا تحصیلات لیسانس یا دیپلم داشتند. میانگین سن زنان تقریبا 82 سال و میانگین سن همسرانشان، تقریبا28 سال بود. متوسط زمان ازدواج شش سال و متوسط تعداد فرزند، کمتر از یک فرزند است. آموزش مهارت های ارتباطی به همسر، میزانرضایت زناشویی زنان را در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل افزایش میدهد. تحلیل کوواریانس نشان داد که اثار پیش آزمون معناداراست (p-value ≤ 0.01)، یعنی اجرای پیش آزمون بر نمرات پس آزمون تاثیرگذار بوده است. آموزش مهارت های ارتباطی به همسر بر رضایت زناشویی بیماران مبتلا به اختلال دوقطبی اثربخش است (p-value ≤ 0.01) میانگین دو گروه در پیش آزمون، 8/5 نمره با یکدیگراختلا دارد. در خلال درمان، نمره رضایت زناشویی گروه آزمایش 55/2 نمره افزایش (بهبودی) داشته است که این میزان بهبودی به لحاظ آماری معنادار بوده است. گروه گواه نیز یک نمره افزایش نشان میدهد.

Keywords:

مهارتهای ارتبا ی , اختلال دوقطبی , روابط زناشویی , رضایتمندی همسر