بررسی ساختار ارزشیابی کیفی توصیفی

سنجش و ارزشیابی یکی از بخش های مهم نظام های آموزش و پرورش هر کشوری است. طی سال های اخیر در کشور ما نظامارزشیابی از شیوه سنتی به شیوه نوین یعنی کیفی و توصیفی تغییر یافته است. این تغییر نه تنها در ظاهر بلکه در باطن وساختار نظام سنجش و ارزشیابی باید دیده شود. بنابراین ارزشیابی کیفی-توصیفی در نظام جدید آموزش و پرورش نقش مهمیایفا می کند تا جایی که برای تحقق اهداف آموزشی لازم به اجرای دقیق ارزشیابی کیفی-توصیفی از سوی معلمان است. در اینراستا هدف پژوهش حاضر بررسی ساختاری و محتوایی نظام ارزشیابی کیفی توصیفی و همچنین بررسی مشخصه ها وویژگی های آن است. روش این پژوهش رویکردی توصیفی و واکاوی به روش اسنادی و کتابخانه ای است. در این روش سعیشده است تمام منابع موجود گردآوری و مطالعه گردد. علاوه بر این از سایت های اینترنتی و همچنین مقالات و پایان نامه هایموجود در کتابخانه ها برای کامل شدن موضوع مورد مطالعه استفاده شده است. یافته ها نشان می دهد که مهمترین شیوه هایاجرایی ارزشیابی کیفی-توصیفی، ارزشیابی مشارکتی، ارزشیابی مستمر و خودارزیابی هستند. علاوه بر این مهمترین ابزارهایارزشیابی کیفی_توصیفی که در اختیار معلمان قرار دارند عبارت انداز: پوشه کار، آزمونهای عملکردی، ثبت مشاهدات وآزمونهای مداد کاغذی. همچنین این نوع ارزشیابی مانند سایر ارزشیابی های دیگر دارای محاسن و معایبی است. از مهم ترینمحاسن آن می توان به کاهش اضطراب امتحانی و افزایش سطح کیفی یادگیری و از مهمترین معایب آن می توان به عدمموفقیت اجرا در کلاس های پر جمعیت و وقت گیر بودن آن نام برد.

Keywords:

آموزش و پرورش , ارزشیابی , ارزشیابی کیفی-توصیفی