نقش شادکامی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش شادکامی در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1395 به تعداد 15533 نفر بودند. به روش نمونه گیری خوشه ای بر اساس جدول مورگان و کرجسی تعداد 377 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های شادکامی هیل و آرگیل (2002) و بهزیستی روانشناختی ریف (1989) استفاده شد. روش تجزیه تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام بود. نتایج نشان داد که بین شادکامی و بهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد از بین متغیرهای پیش بین شادکامی، تنها حرمت خود و رضایت از زندگی سهم معنیداری در پیش بینی داشتند. می توان نتیجه گیری کرد که شادکامی عاملی موثر بر پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دارد.

Keywords:

شادکامی , بهزیستی روانشناختی , دانشجویان