نقش تاب آوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش تابآوری در پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات روش پژوهشتوصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان زن دانشگاه علوم و تحقیقات شهر تهران در سال تحصیلی 1396-1395 به تعداد 15533 نفر بودند. به روش نمونه گیری خوشه ای بر اساس جدول مورگان و کرجسی تعداد 377 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخابشدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و بهزیستی روانشناختی ریف (1989) استفاده شد.روش تجزیه تحلیل داده ها ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره به روش گام به گام بود. نتایج نشان داد که بین تاب آوری وبهزیستی روانشناختی رابطه مثبت و معنیدار وجود داشت. همچنین نتایج رگرسیون گام به گام نشان داد از بین متغیرهای پیش بینتاب آوری، تنها پذیرش مثبت تغییر، کنترل و تحمل عاطفه منفی سهم معنی داری در پیش بینی داشتند. می توان نتیجه گیری کرد کهتاب آوری عاملی موثر بر پیش بینی بهزیستی روانشناختی دانشجویان زن دارد.

Keywords:

تاب آوری , بهزیستی روانشناختی , دانشجویان