تخصیص قابلیت اطمینان سامانه پرتاب موشکی ساحلی با استفاده از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی فازی

شناسایی انواع خرابی های احتمالی در سامانه های دفاعی، بسیار حساس و محاسبه قابلیت اطمینان آنها قبل از طراحی و بهره برداری، نقش محوری در بهبود طراحی این سامانه ها ایفا می کند. در طراحی و محاسبه قابلیت اطمینان اینگنه از سیستم های پیچیده، که معمولا از بخش های مختلف و اجزای الکترونیکی و مکانیکی تشکیل شده و عموما از نرم افزار نیز بهره می گیرند، هدف اصلی رسیدن به یک عدد قابلیت اطمینان مطلوب و سپس تخصیص مناسب و بهینه این مقدار قابلیت اطمینان به زیر سیستم ها و بخش های مختلف این سیستم ها می باشد که با توجه به پیچیدگی آن نیاز به یکسری معیارهای مناسب برای این تخصیص احساس می شود. با این حال، روش های اندازه گیری معیارها و همچنین تعاریف آنها دارای عدم قطعیت می باشد. در این مقاله یک روش ترکیبی تصمیم گیری چند معیاره بر اساس مجموعه ها و منطق فازی و روش فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) برای حل اینگونه مسایل و عدم قطعیت موجود در آنها استفاده شده است. با استفاده از این روش، تخصیص یک سامانه پرتاب موشک ساحلی، به زیرسامانه های سطح دوم درخت محصول آن در فاز طراحی برای رسیدن به قابلیت اطمینان 90% با توجه به معیارهای فناوری، پیچیدگی، زمان عملکرد و هزینه انجام شد. نظرات مدیران و طراحان این سامانه، اطلاعات ورودی برای این روش می باشند. همچنین نظرات آنها با استفاده از روش متوسط وزنی (WA) با هم تلفیق می شوند، و نتایج حاصله با روش AHP معمولی مقایسه می شود. تجزیه و تحلیل ما نشان خواهد داد در حالی که هردو روش به طور موفقیت آمیز وزن های تخصیص برای هر زیر سامانه را محاسبه می کند، رویکرد مبتنی بر فازی در محاسبه این وزن ها سازگارتر است.

Keywords:

تخصیص قابلیت اطمینان , سامانه پرتاب موشک ساحلی , فرآیند تحلیلی سلسله مراتبی فازی