بررسی رابطه عزت نفس و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر ابتدایی با و بدون اختلالات یادگیری

دانش آموزان بزرگترین سرمایه های انسانی هر جامعه ای به حساب می آیند، زیرا می توانند با در هم آمیختن نیروی جوانی،علم و مهارت آموخته شده، چرخ های پیشرفت و تو سعه را به حرکت درآورند. در تمام کشورها سالیانه سهم بالایی ازدرآمد ملی صرف آموزش و پرورش میشود، اما بخش زیادی از هزینه ها هدر می رود. در این زمینه یکی از مواردی کههمواره مورد توجه معلمان و اولیای دانش آموزان بوده است، انگیزش تحصیلی و سرزندگی تحصیلی یادگیرندگان میباشد.پژوهش حاضر، با هدف بررسی رابطه عزت نفس و خودکارآمدی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان دختر ابتدایی با و بدوناختلالات یادگیری شهرستان زاب انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری اینپژوهش، شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی دختر دارای اختلالات یادگیری و دانش آموزان عادی در سال تحصیلی 94 - 95بودند. نمونه پژوهش، 50 دانش آموز دارای اختلال یادگیری و 500 دانش آموز عادی بودند که به شیوه نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه عملکرد تحصیلی فام و تیلور (2003) با 48 سوال، پرسشنامه عزت نفس پپ وهمکاران (1989) با 60 سوال و پرسشنامه خودکارآمدی جینگ و مورگان (2001) با 26 سوال بود. داده های به دست آمده باروش آماری آزمون همبستگی و آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میانگین نمرات عزت نفس،خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی در گروه عادی، نسبت به اختلال یادگیری بیشتر و این تفاوت معنادار بود.

Keywords:

عزت نفس , خودکارآمدی , عملکرد تحصیلی , اختلالات یادگیری