توانمندسازی دانشگاه در حوزه معارف اسلامی

دانشگاه از چند مولفه مهم تشکیل میشود، اولین مولفه استادان دانشگاه هستند که در میان سایر مولفه ها از اهمیت بیشتری برخوردارند، دومین مولفه منابع درسی هستند که محتوای علوم و معارف در آن درج شده و به دانش جویان منتقل می شود ، سومین مولفه سازمان و ساختار مدیریت دانشگاه است و آخرین مولفه دانش جویان هستند. این مولفه ها کاملا به هم مرتبط اند. اگر چه مولفه های بیرونی فراوانی بر توانمندی دانشگاه در حوزه الهیات و معارف اسلامی موثرند اما دانشگاه باید به قدری نظام مند عمل کند که بتواند بر خرده فرهنگهایی چون عرفانها و گروه های انحرافی و وارداتی غلبه کند. درواقع محیط دانشگاه باید ساختار و بافت فکری دانشجو را مدیریت کند . عملکرد دانشگاه باید به گونه ای باشد که جریانهای ماهواره ای و رسانه ای نتوانند بر دانشجو تاثیر منفی بگذارند، در غیر این صورت دانشجو میتواند بر سه مولفه دیگر تاثیر منفی بگذارد و آنها را مغلوب کند. این سه مولفه در حقیقت مغلوب خرده فرهنگ هایی شده که بر دانشجو تاثیر گذاشته است. یکی از مشکلات جدی دانشگاه این است که این نهاد دارای یک نظام سیستماتیک، هماهنگ و منظم نیست و فعالیتهای آن به صورت جزیرهای انجام میشوند و فاقد نظام هندسی و چارچوب مدون میباشد. به همین علت دانشگاه درگیر نوعی حالت کسالت در حوزه الهیات و معارف اسلامی شده است و کار علمی استادان با انگیزه جدی دنبال نمیشود. در این مقاله نقش هر یک از مولفه های مورد بحث در میزان اثرگذاری آنها در توانمندسازی دانشجویان حوزه الهیات و معارف اسلامی با توجه به تحلیل یافته های پژوهشهای انجام شده در این زمینه مورد بررسی قرار میگیرد

Keywords:

توانمندسازی , آموزش دینی , تربیت دینی