عباسعلی گایینی - استاد گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
زهرا بیات - دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، پردیس بین المللی کیش، دانشگاه تهران، کیش، ایران
علیرضا قلی پور - کارشناس ارشد آسیب شناسی و حرکات اصلاحی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر 3 ماه پیادهروی منظم بر کیفیت زندگی زنان دیابتی نوع 2 می باشد. 100 زن مبتلا به دیابت نوع 2تصادفی به 2 گروه پیادهروی منظم و گروه کنترل تقسیم شدند زنان مبتلا در درمانگاه دیابت بیمارستان طالقانی شهر کرمانشاه تحت مداوا بودند. گروه اول به مدت 3 ماه پیاده روی منظم را بین ساعات 7 تا 10 صبح به مدت 30 دقیقه انجام دادند. گروه کنترل فعالیت بدنیمنظم نداشتند. شدت پیاده روی با توجه به مقیاس درک فشار بورگ سنجیده شد. کیفیت زندگی پیش و پس از مداخله در 2 گروهسنجیده شد. کیفیت زندگی توسط پرسشنامه SF-36 سنجیده شد. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد داده هااستفاده شد و برای محاسبه و مقایسه بین دو گروه از t زوجی و برای مقایسه درون گروهی از t مستقل استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS18 ارزیابی شدند و سطح معناداری (p<0/05) در نظرگرفته شد.ویژگی های توصیفی آزمودنی ها از جمله قد، وزن، سن و سابقه ابتلا به دیابت در پیش آزمون هیچ تفاوتی بین دو گروه وجود نداشت.افزایش معناداری در همه عوامل کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 در مقایسه با پیش آزمون مشاهده شد (p<0/05)، در گروه کنترلکاهش معناداری در دو متغیر نشاط و سرزندگی و سلامت عمومی (p=0/05) مشاهده شد. مقایسه بین دو گروه نشان داد تغییرات بیشتر عوامل کیفیت زندگی (p=0/05) بین دو گروه معنادار بود.با بررسی یافته های پژوهش معلوم می شود، متغیرهای مورد مطالعه، در پایان 3 ماه فعالیت پیاده روی منظم، در حد معناداری بهتر شده اند (p<0/05). به نظر می رسد فعالیت پیاده روی منظم با شدت متوسط (10RPE تا 14) می تواند در افزایش کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 موثر واقع شود.

کیفیت زندگی، دیابت شیرین، فعالیت بدنی منظم، پیاده روی