صدیقه زیرجانی زاده - گروه زمینشناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
محمدحسن کریم پور - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
خسرو ابراهیمی نصرآبادی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
ژوزه فرانسیسکوسانتوس - گروه زمین شناسی، دانشگاه آویرو، آویرو، پرتغال

محدوده مورد بررسی، در شرق ایران، شمال بلوک لوت و شمالغرب گناباد واقع شده است. این محدوده شامل برونزدهایی از سنگ های آتشفشانی ایوسن با ترکیب آندزیت تا ریولیتی است که واحدهای نیمه عمیق و عمیق گرانیتی تا دیوریتی در آنها نفوذ کرده است. در این بررسی پتروژنز واحدهای آتشفشانی که بیشترین گسترش را دارند، مورد بررسی قرار گرفت. واحدهای پیروکلاستیک و گدازه با دامنه، ریولیت، ریوداسیت، داسیت، آندزیت، تراکیت و تراکیآندزیت در منطقه شناسایی شدند. بافت غالب این واحدها پورفیری، هیالوپورفیری و میکرولیتی و شامل کانیهای پلاژیوکلاز، آلکالی فلدسپار نوع سانیدین، هورنبلند، بیوتیت و کوارتز هستند. بررسیهای ژیوشیمیایی حاصل از این پژوهش، نشان میدهد که این سنگ ها، ماهیت کالکآلکالن پتاسیم بالا دارد و در محدوده متاآلومینوس و پرآلومینوس قرار میگیرند. سنگ های آتشفشانی غنیشدگی LaN/YbN) LREE/HREE طیفی از 3/53 تا (15/47 و آنومالی منفی .Eu (با متوسط (Eu*/EuN= 0/54 نشان میدهند. پایین بودن نسبت Al2O3/CaO+Na2O+K2O و شواهد ژیوشیمی عناصر نادر خاکی و کمیاب، نشان میدهد که منشا ماگمای اولیه از پوسته بوده که در طی فرورانش شکل گرفته است. بر اساس نسبت ایزوتوپ اولیه 87Sr/86Sr، ماگمای شکلدهنده واحدهای آندزیتی و ریولیتی از ذوببخشی پوسته زیرین نشات گرفته است.

ایزوتوپ اولیه 87Sr/86Sr، ژیوشیمی، سنگ های آتشفشانی، بلوک لوت، شرق ایران