مکان یابی ایستگاه های امداد جاده ای با استفاده از مدل تلفیقی صف ابرمکعب و الگوریتم ژنتیک (مورد مطالعه: بزرگراه تهران- قم)

تخصیص و مکان یابی ایست گاه های امداد جاده ای، به دلیل د اشتن تاثیرات زیاد بر نحوه ی خدمت دهی به رخدادها ی جاده ای، مورد توجه محققان زیادی قرار گرفته است. هدف اصلی این مسایل، مکان یابی بهینه ی ایستگاه های امداد جاده ای و تقسیم بند ی نواحی تحت خدمت، جهت تخصیص مناسب آن ها به خدمت دهنده ها است. با حل شدن این مسایل، معیار های عملکردی سیستم از جمله مدت زمان انتظار مشتری بهبود یافته و از طرفی حل این مسایل منجر به برآورده شدن اهداف سازمان خدمت دهنده و رضایت مشتری و خدمت دهنده می شود. در این تحقیق تخصیص ایستگاه های امداد خودرو ایران در طول بزرگراه تهران-قم، با استفاده از مدل صف ابرمکعب (یکی از معروف ترین مدل های صف در زمینه ی مکان یابی)، مورد بررسی قرار گرفته است. بدین منظور، پ س از تعیین تعداد حالات سیستم، معادلات تعادلی هر حالت سیستم با استفاده از نمودارهای آهنگ تعادل استخراج شده است. سپس با استفاده از احتمالات حدی به دست آمده، معیار های عملکردی سیستم ، مانند میزان بار کاری هر خدم ت دهنده و مدت زمان انتظار مشتری جهت دریافت خدمت محاسبه شده است. در ادامه با طراحی و اجرای الگوریتم ژنتیک، تغییر بهینه ی قابل اجرا در عمل، در اندازه ی نواحی تخصیص داده شده به هر خدمت دهنده، با هدف کمینه کردن میزان عدم توازن بار کاری خدمت دهنده ها و مدت زمان انتظار مشتری، انجام شده است.

Keywords:

مکانیابی , تخصیص , مدل صف ابرمکعب , خدمت دهنده ی متحرک , الگوریتم ژنتیک