بررسی اثر زنجبیل در مقایسه با ویتامینE بر کشت آزمایشگاهی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند نژاد افشاری

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر عصاره زنجبیل و ویتامین E بر عملکرد سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند بود. برای این منظور غلظت های مختلف از عصاره های آبی و هیدروالکی زنجبیل و ویتامین E بر زنده مانی، تشکیل کلونی و بیان ژن های مهارکننده (bcl2 و bcll21) و پیش برنده آپوپتوز (bax) در سلول های بنیادی اسپرماتوگونی آزمایش شد. سلول های بنیادی اسپرماتوگونی از بیضه گوسفندان کشتارشده با استفاده از روش هضم آنزیمی دو مرحله ای استحصال و به روش حذف تمایزی خالص سازی شد. سپس ، با استفاده از رنگ آمیزی آلکالین فسفاتاز و بیان شناساگرهای اختصاصی 4-oct و c-kit شناسایی شد. نتایج نشان داد زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی در محیط کشت حاوی سطوح بالاتر از 800 میکروگرم بر میلیلیتر از عصاره هیدروالکلی زنجبیل به طور معناداری در مقایسه با شاهد کاهش یافت (005زنجبیل بود و با افزایش غلظت ویتامین E (تا 100 میکروگرم بر میلی لیتر زنده مانی سلول های بنیادی اسپرماتوگونی افزایش یافت . بیان ژن bax در غلظت های موثر عصاره آبی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و ویتامین E (50 میکروگرم بر میلی لیتر) کاهش یافت ، در حالی که عصاره هیدروالکلی زنجبیل (150 میکروگرم بر میلی لیتر) و غلظت های بالای عصاره آبی (بیش از 800 میکروگرم بر میلی لیتر) بیان این ژن را افزایش داد. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه میتوان از غلظت های 150 میکروگرم بر میلی لیتر از عصاره آبی زنجبیل یا 50 میکروگرم بر میلی لیتر از ویتامین E به منظور بهبود شرایط کشت سلول های بنیادی اسپرماتوگونی گوسفند استفاده کرد.

Keywords:

آپوپتوز , آنتی اکسیدان , زنجبیل , سلول های بنیادی اسپرماتوگونی , ویتامین E