مینا رحیمی - دانشجوی کارشناسیارشد آبیاری و زهکشی، گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
سینا بشارت - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران
وحید رضاوردی نژاد - استادیار گروه مهندسی آب، دانشکده کشاورزی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

در این مطالعه کیفیت آب زیرزمینی آبخوان اردبیل از نظر شرب و کشاورزی مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور 76 چاه شامل 32 چاه با کاربری شرب و 44 چاه با کاربری کشاورزی در نظر گرفته شد. به منظور بررسی کیفیت آب جهت مصارف کشاورزی نیز از دیاگرام ویل کاکس و شاخص های خورندگی و رسوب گذاری شامل شاخص های اشباع لانژیلر (LSI)، رایزنر (RSI) و پوکوریوس (POR)، خطر منیزیم (MH)، نفوذپذیری (I)، درصد سدیم باقیمانده (RSC)، نسبت جذبی سدیم (SAR) و درصد سدیم و کلر استفاده گردید. نتایج نشان داد که کیفیت آب زیرزمینی این آبخوان بر مبنای شاخص کیفی آب (WQI) در وضعیت مطلوب قرار دارد. بر اساس استانداردهای سازمان بهداشت جهانی (WHO) و استاندارد ملی ایران (ISIRI)، 10 / 5 درصد چاه ها دارای مقادیر نیترات بالاتر از حد مجاز در فصل تر می باشند. اما در فصل خشک حدود 29 درصد چاه ها دارای مقادیر نیترات بالاتر از حد مجاز می باشند. نتایج همچنین نشان داد که آب زیرزمینی این آبخوان دارای خاصیت خورندگی بوده و استفاده از آن در سامانه های آبرسانی شهری، سبب بروز بیماری و مسایل مختلف ناشی از خوردگی لوله ها، در انسان خواهد شد. همچنین استفاده از این آب ها، برای مصارف کشاورزی سبب بروز مشکل در اتصالات فلزی سامانه های آبیاری بارانی خواهد شد

شاخص خورندگی، رسوب گذاری، کیفیت آب، نیترات، نیتریت