اثر فاصله قطره چکان ها بر گرفتگی فیزیکی نوارهای آبیاری قطره ای

آبیاری قطره ای از جمله روش های نوین آبیاری جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش راندمان آبیاری به شمار می آید. مهمترین مشکل این سیستم ها، گرفتگی قطره چکان هاست. در این میان گرفتگی فیزیکی، مهمترین عامل در کاهش دبی و یکنواختی پخش قطره چکان ها محسوب میگردد. موقعیت قطره چکان ها روی لوله های فرعی و فاصله آنها از هم از جمله عوامل موثر بر شدت گرفتگی فیزیکی قطره چکان ها محسوب میشود. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثر فاصله قطره چکان های نوارهای آبیاری قطرهای بر میزان گرفتگی فیزیکی آنها میباشد. برای این منظور یک مدل فیزیکی آبیاری قطرهای در آزمایشگاه طراحی و ساخته شد. در این تحقیق از نوارهای آبیاری 20 و 30 سانتی متر استفاده شد. نتایج تحلیل آماری نشان داد که فاصله قطره چکان ها ، پلاکدار و درزدار با فاصله قطره چکان های برابر با 10 اثر معنی داری بر گرفتگی قطره چکان ها در نوارهای آبیاری قطره ای پلاک دار و دزدار دارد. نتایج همچنین نشان داد که نوار آبیاری پلاک دار با فاصله قطره چکان های 30 سانتی متری با نرخ گرفتگی برابر 22 درصد، کمترین گرفتگی را دارا بود. مقایسه مقادیر نرخ گرفتگی و ضریب یکنواختی نوار آبیاری قطره ای، کارایی بالاتر نوار آبیاری پلاک دار در شرایط گرفتگی را نشان داد.

Keywords:

آبیاری قطره ای , نوار آبیاری , گرفتگی فیزیکی , فاصله قطره چکان