الهام شریفی - گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی واحد نجف آباد - دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد
سعید رهایی - استادیار دانشگاه مفید قم
مسعود راعی - گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی واحد نجف آباد - دانشگاه آزاد اسلامی نجف آباد

عدالت در سلسله علل احکام است ازآنجاکه منابع فقهی و احکام عملی یکی از منابع قانون گذاری است، عدالت نیز باید به عنوان (تراز و میزان) سنجش قوانین در نظر گرفته شود. در این راستا اگر قانونی با آن سازگار نباشد باید مورد بازبینی قرار گیرد و خلا موجود در آن برطرف گردد. در این میان حقوق زنان با عدالت بیشتر گره می خورد چرا که در زمان های گوناگون به انحای مختلف، چه در اجتماع و چه در خانه، ظلم هایی به این قشر روا گردیده که باعث عدم تعادل حقوق آنان شده است. یکی از مفاهیم مرتبط با حقوق زن ها که به نظر می رسد با عدالت ناسازگار است و نیز خانه داری است. طبق تعاریف رسمی، خاندان فردی غیر فعال در جامعه و اقتصاد در نظر گرفته شده است. در این مقاله از زاویه عدالت به این طریق پرداخت شده و با آموزه های دینی و حقوقی تطبیق داده شده است تا مشخص شود که نه تنها تعریف فوق، تعریفی عادلانه از خانه داری نیست بلکه با نگاه عادلانه، خانه داری به عنوان یکی از شریف ترین مشاغل لحاظ می شود که باید دارای حقوق و مزایای قانونی باشد.

عدالت، خانه داری، اشتغال، کار ارزش افزوده، حقوق زن