تحلیل و ارزیابی کیفیت پیاده راه های شهری با تاکید بر آسایش عابرین پیاده (نمونه موردی: پیاده راه عرفان حافظیه شیراز)

پیاده رویی قدیمی ترین شکل حرکت انسان بر اساس و در همه اعصار این ویژگی مورد نظر بوده است. این هسته اولیه معمولا در اماکنی پر اهمیت تر می شود ه جاذبه های برای بازدید و لذت بردن وجود داشته باشد خواه جنبه تاریخی تمدنی داشته باشند و خواه مفرح انسان باشند. ازاین رو توجه به پیاده راه ها، تقویت و ایجاد آن ها در شهرهایی با امکانات بالقوه و بالفعل طبیعی و تاریخی امری است واج و درخور توجه. بنابراین هدف این پژوهش ارزیابی پیاده راه تازه تاسیس (عرفان) حافظی در شهر شیراز می باشد. تحقیق حاضر تحلیل - توصیفی است و از حیث هدف کاربری می باشد. ابزارهای به کار گرفته شده در این تحقیق مطالعات اسنادی - کتابخانه ای و مشاهدات میدانی در کنار استفاده از پرسش نامه با سوالات باز و مصاحبه می باشد. نتایج تحقیق حاکی از آنست که رضایت نسبتا بالایی از این محور به لحاظ ماهیتی وجود دارد (نباید فراموش کرد که این رضایتمندی بیشتر به خاطر وجود کاربری های موجود و هویت بخش در محور است (آرامگاه حافظیه، ادارات دولتی، فضای سبز موجود در کنار محور در قالب بوستان و پارک و ....)) . اما از حیث سنجش کیفیت مولفه های تشکیل دهنده این پیاده راه ها در سطح نازلی قرار دارد و تقریبا یک نارضایتی از تسهیلات موجود در محور (مبلمان، عدم وجود کاربری های خدماتی کوچک مقیاس و ....) چه از نظر ساکنین و چه از نظر گردشگران وجود دارد که می بایست یک برنامه مدون و مشخص تقویت شوند.

Keywords:

پیاده راه , ارزیابی کیفی , آسایش عابرین پیاده , پیاده راه عرفان شیراز