بررسی مقایس های مواجهه ی امام خمینی(ره) و علمای سنتی با سنت (در دوره ی منتهی به وقوع انقلاب اسلامی)

امام خمینی، علاوه بر تمایزگذاری بین فکر و عمل خود با متجددین، ضمنا بین خود و برخی جریان های سنتی و از جمله متحجرین نیز تمایز م ی گذارد. او نسبت به برخی مقولات فقهی یا رسومات مذهبی سنتی نیز دیدگاه انتقادی و احیاگرانه داشت. این مقاله با قرار دادن امام در قالب جریان احیای سنت ، او را در مقابل دو جریان اصلی می داند: نخست متجددینی که در چهارچوب رویکردهای بازگشت به سنت و رد سنت نظریه پردازی کرده اند، و دیگری علمای سنتی . تاکید مقاله بر بیان تمایزات دیدگاه ایشان با رویکرد علمای سنتی است و نشان می دهد که این گروه اخیر یک دست نبوده، و در درون خود دسته بندی هایی دارند: دست کم می توان دو گروه معتقد به تکرار سنت و نومید از سنت را از یکدیگر تفکیک کرد. بر همین اساس نیز نسبت تفکر و عمل امام با آنها دارای مرتبه بندی بوده، و یکسان نیست. برای این کار مقاله ضمن بحث تاریخی، و شناسایی بافت گفتمانی که امام خمینی درون آن عمل کرده، از شیوه ی تحلیل اسنادی و تحلیل متن بر اساس گفتار و نوشتار امام خمینی سود برده است.

Keywords:

امام خمینی , احیای سنت , تکرار سنت , نومید از سنت , تجدد , تحجر , انقلاب اسلامی , روحانیت