یحیی فوزی - استاد پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

این مقاله به بررسی جایگاه صلح و جنگ در اسلام می پردازد. گروهی از مسلمانان با استناد به آیات متعدد قرآن در مورد جهاد، بر اصالت جنگ در روابط با دیگران تاکید دارند که این نوع نگاه را می توان در بین جریانات سلفی تکفیری و وهابی جهادی و جریاناتی همچون القاعده و داعش بخوبی مشاهده کرد اما در مقابل این نگرش، بخشی از متفکران مسلمان با نقد دیدگاه مذکور بر اصالت صلح در اسلام تاکید می کنند که این مقاله به بررسی بنیانهای معرفتی کلامی، عرفانی و فقهی آن ها می پردازد. سوال اصلی این پژوهش آن است که: اولویت دادن به صلح در اندیشه متفکران مسلمان مبتنی برکدامین بنیان های نظری می باشد این مقاله با روشی تحلیلی تلاش می کند به این سوال بر اساس اندیشه های امام خمینی به عنوان یک اندیشمند بزرگ مسلمان، معمار و تیوریسین انقلاب اسلامی در ایران پاسخ دهد. یافته های این پژوهش حاکی از آن است که اصالت صلح مثبت و همزیستی مسالمت آمیز در روابط بین المللی دارای بنیان های محکم انسان شناسانه، کلامی، عرفانی و فقهی در اندیشه سیاسی اسلام می باشد.

اسلام، صلح، همزیستی، اندیشه سیاسی، اسلام