راضیه خسروی سرشکی - مدرس دانشگاه مجازی المصطفی (ص)

دین اسلام به عنوان آخرین دین الهی، رسالتی جهانی دارد و بسط و گسترش آموزه های دینی وظیفه ای است که در این دین تاکید فراوانی روی آن شده است؛ از این رو در عصر معاصر نیاز به امکانات و محیط های مختلفی برای انتقال مفاهیم دینی وجود دارد. از طرف دیگر، راه اولیه انتقال آموزه های دینی روش حضوری و چهره به چهره است، که از آغاز بشریت تاکنون استفاده می شود؛ اما در کنار آموزش حضوری، امروزه از طریق اینترنت و با آموزش مجازی، دین و مفاهیم مرتبط با آن آموزش را سریع تر و فراگیرتر کرده است، که هر کدام یک از این نوع آموزش ها شامل روش ها و ابزارهای متفاوتی است، و با توجه به نیازهای مختلفی شکل می گیرند. آموزش حضوری و مجازی آموزه های دینی دو روی یک سکه هستند، که می توانند مکمل یکدیگر باشند. در این پژوهش به بررسی نکات ضعف و قوت امکانات آموزش حضوری و مجازی دین پرداخته شده، و تاثیر متقابل این دو روش در ارتقای مفاهیم و آموزه های دینی در عرصه جهانی بررسی و تحلیل شده است.

آموزش حضوری، آموزش مجازی، آموزش های دینی