ولی اله نقی پورفر - عضو هییت علمی دانشگاه قم
بهزاد محمدیان - دانشجوی دکتری مدیریت رفتاری، پردیس فارابی دانشگاه تهران

پژوهش حاضر می کوشد به بررسی جایگاه ابعاد سرمایه روان شناختی در مدیریت بحران، با توجه به سیره امام حسین (ع) بپردازد. نوع پژوهش حاضر کیفی است که با تکنیک تحلیل محتوا صورت پذیرفته است. داده های پژوهش، از اسناد و مدارک گردآوری شده و به هم ین منظور از متون تا ریخی با محوریت کتاب موسوعهالحسین (ع) بهره گرفته شده است. تحلیل های صورت گرفته با توجه به الگوی فرایندی مدیریت بحران انجام پذیرفت که دارای چهار بخش پیش بینی بحران ، تدوین برنامه مدیریت بحران ، سازماندهی نیروها و اجرای برنامه مدیریت بحران است. در نهایت این گونه نتیجه گیری شد که در مرحله پیش بینی بحران، امام معصوم (ع) با توجه به مسایل موجود در اجتماع، به این آگاهی رسید که بحران، جامعه را تهدید می کند و نیازمند اقدامات اصلاحی ضروری است؛ بدین منظور، به برنامه ریزی دست زد و مقدمات پایش و کنترل بحران را فراهم آورد. امام (ع) پس از تفکر، تدبر و سنجش ابعاد گوناگون، طرح خود را عملیاتی کرد و در این باره به جذب و تصفیه نیرو اقدام کرد و تیم مدیریت بحران خود را متشکل از یاران تشکیل داد که سرانجام در روز عاشورا، برنامه نهایی خود را اجرا کرد و جامعه را از خطر رهاند. ابعاد سرمایه روان شناختی در همه بخش های این مدیریت، قابل استنتاج می باشد و مصداق هایی چون صبر، عزم راسخ، ایمان به خدا شاکربودن از مصداق های آن در سیره امام حسین (ع) است.

امام حسین (ع)، عاشورا، سرمایه روان شناختی، بحران، الگوی فرایندی مدیریت بحران