شراره علا - مدیر مدرسه شهدای رسانه، آموزش و پرورش منطقه ۶ تهران

از بین سخن سرایان ایرانی که از آغاز نشات زبان فارسی دری تا پایان قرن ششم برخاسته اند، انوری ابیوردی بخاطر خصایصی چند از دیگران متمایز است. نخست آنکه وی از دانستن علوم زمانه خود مخصوصا هیات و نجوم به مقدار قابل توجهی برخوردار بوده است. دوم آنکه انوری تقریبا در پایان عصری میزیسته که در آن عصر قصیده سرایی یا بهتر بگوییم مدیحه سرایی پس از آنکه به اوج ترقی و غایت کمال رسیده بود رو به انحطاط می نهد. سومین امتیاز این شاعر، اهمیت او در تحول و سیر غزل فارسی است که در غزلیات خود، معشوق خود را با اوصاف و تشبیهاتی بیان کرده است.در این پژوهش سعی شده است اهمیت این شاعر در به کارگیری قالب قصیده و غزل و ممدوح و معشوق با تاکید بر اوصاف آنها بررسی و تحلیل شود. هم چنین سعی بر این بوده است که یک بررسی تطبیقی بین ممدوح و معشوق صورت بگیرد.این پژوهش به صورت کتابخانه ای انجام شده است و فرضیه براین مبنا استوار شده است که ممدوح و معشوق در اشعار انوری با هم متفاوت هستند و تفاوت آنها در صفات و استفاده از قالب شعری یکسان یا متفاوت مشخص شود.

انوری، قصیده، غزل، ممدوح، معشوق