علی محمد پشت دار - دانشیارگروه زبان وادبیات فارسی دانشگاه پیام نور
محبوبه اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه پیام نور ابوموسی

نخل، دریا و آفتاب سه یار قدیمی دیار هرمزگان، با مردم آن دیار پیوند ناگسستنی دارند. نگاه شاعران جنوب به این سه مقوله خالی از لطف نیست چه نخل که بیشتر نمود آن در فصل گرماست و چه دریا که سفره ی خود را پهن میکند تا هر کسی سهم خود را از آن بردارد و آفتاب که همیشه بحثش در هرمزگان داغ است. از این رو شاعران جنوبی به خصوص هرمزگانی از این عناصر اقلیمی، در آثارشان فراوان استفاده کرده اند. از مهمترین تفاوت های متون ادبی کهن فارسی با ادبیات جدید، تفاوت در طرز برخورد شاعر یا نویسنده با محیط پیرامون خود و تاثیر پذیرفتن از آن است. در عصر کنونی، منطقه ی جنوب ایران به سبب داشتن آب وهوای گرم، آفتاب سوزان، نخلستان ها، دریا و... در کانون توجه شاعران و نویسندگان قرار گرفته و این ویژگی ها در آثار آنان منعکس شده است؛ این مقاله در پی آن است تا عناصر اقلیمی بخصوص دریا، آفتاب و نخل را در شعر شاعران هرمزگان نشان دهد.

عناصر بومی، شعر هرمزگان، نخل، دریا و آفتاب