مدیریت دریای خزر و آموزش به حاشیه نشیان براساس کنوانسیون چهارچوبی دریای خزر (تهران)

کنوانسیون چارچوبی حفاظت از محیط زیست دریای خزر (کنوانسیون تهران) برنامه ای است برای حمایت و حفاظت از محیط زیست، تنوع زیستی دریای خزر که 5 کشور حاشیه دریای خزر متعهد به اجرای آن می باشند. نگاهی دقیق به این کنوانسیون جوان نشان می دهد که با وجود امضای این کنوانسیون و تایید آن در نمایندگی های ملی، جامع عمل نپوشیده و شرایط اجرای آن دور به نظر می رسد. نگرانی های زیادی در کشورهای تازه استقلال یافته وجود دارد که همه علاقه فراوانی به برداشت شدید از منابع دارند بخصوص استخراج نفت وگاز، که به دلیل شرایط ویژه در منطقه آلودگی های زیادی را به دنبال دارد. در ایران هنوز کشاورزی به پایداری نرسیده و استفاده از کودها و سموم شیمیایی بیداد می کند که رودخانه ها و دریای خزر را آلوده می سازد. اما اجرای کنوانسیون خزر کمک می کند تا مشارکتهای مردمی به حرکت افتاده و اذهان عمومی برای حفاظت از دریای خزر آماده گردد. در این پژوهش به بررسی کنوانسیون خزر پرداخته شده و مشکلات و چالشهای پیش روی آن به نقد گذاشته شده است این پژوهش حاصل از مطالعات کتابخانه ای کارگاههای مشارکتی و آموزشی جهت تجزیه و تحلیل موقعیت است و نتایج حاصله حاکی از آن است که با افزایش سرمایه گذاری بر آموزش مشارکتی، تشکیل شبکه های منطقه ای می توان به بهبود عملکرد کنوانسیون امیدوار بود.

Keywords:

کنوانسیون خزر , کشاورزی پایدار , آموزش مشارکتی