علی محمد پشت دار - دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه پیام نور تهران جنوب
حسین یزدانی - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تهران جنوب
محبوبه اسماعیلی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه پیام نور ابوموسی

حضور دریا به عنوان یک عنصر معیشتی و عناصر و عوامل آن ، در دروان معاصر جان مایه شعر بسیاری از شاعران هرمزگان بوده است. در شعر شاعران هرمزگان واژه هایی چون : قایق بادبان پارو صید تور ماهیگیری و عناصر جنبی دریا مثل : ساحل ، سفردریایی ، دزد دریایی ، ملوانان ، زیست ، مروارید و مرجان حضور فعال داردکه از این میان بعد از محمد علی بهمنی، زهرا اسپید و مسلم محبی بیشترین استفاده را از واژه دریا در شعرشان برده اند. این دو شاعران توانای معاصر هرمزگانند که به گواهی آثارشان توانسته اند از تصاویر و مفاهیمی در ارتباط با دریا و ادوات آن سخن برانند که در کنار آنها حضوری تجربی داشته اند؛ چراکه از بدو تولد، زندگی خویش را در اقلیم جنوب و در کنار دریاسپری کرده اند، از این رو ، بسامد واژه دریا و توجه به محیط در آثارشان زیاد است و از آنجا که درباره اقلیم هرمزگان و به طور مشخص دریا، به عنوان یکی از مهمترین مظاهر طبیعی اقلیمی هرمزگان و بازتاب آن در شعر این دو شاعر، تا به حال بحث مستقل و گستردهای مطرح نشده است این مقاله آغاز گر این راه است و می کوشد ضمن معرفی آن دو شاعر به بررسی اقلیم دریا در شعرشان بپردازد.

دریا، هرمزگان، شعر، شاعران، مسلم محبی، زهرا اسپید، ادبیات اقلیمی