سید مهدی خیر اندیش - دانشیارزبان وادبیات فارسی دانشگاه پیام نورشیراز

سماع به عنوان یکی از ابزارهای تعالی روح و تشدید شور و شوق درسالک، دارای جایگاهی خاص درعرفان است، زیرا درنزدبسیاری ازعرفا، یکی از راه های وصول به وجد محسوب می شود وجنبه ی روحانی و معنوی دارد. گاهی درحین اجرای سماع، براثرشدت غلبات روحی و هیجانات درونی، سالک ازشدت عشق و شوق چنان ازخود بیخود شده که جان به معشوق سپرده است. در این مقاله جدای از مخالفت هایی که عموما از طرف مخالفان عرفان و تصوف و گاهی نیز از طرف برخی از مشایخ صوفیه، درباره ی سماع صورت گرفته، به صورت توصیفی -تحلیلی جنبه ی مثبت و معنوی این حرکت از دیدگاه موافقان آن بررسی می شود.

سماع، وجد، عشق، عرفان، روح، سالک