محبوبه اسماعیلی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی

بومی سرودها و ترانه های محلی همچون دیگر اشعار عامه، از لحظه پیدایش بشر اولیه در روح و جان مردم بوده و رشد و نمو یافته است. آوازهای کار، افراد هرگروه برای غلبه بر مشکلات و سختی های کار و وحشت تنهایی و با الهام گرفتن از اصوات طبیعت همچون غلتیدن سنگ ، قطع درختان، کندن خاک، آوازپرندگان، کلماتی را با خود زمزمه میکردند و به تدریج این کلمات با موسیقی کلام همراه شد و مورد پسند قبایل قرار گرفت . هرچند تاریخ دقیق بومی سرودها مشخص نیست اما، بسیاری از واژگان و الفاظ به کاررفته در ترانه های محلی ریشه در زبان ایران باستان و اوستایی و حتی ماقبل دارد این مقاله نگاهی گذرا به بومی سروده های هرمزگان دارد.

بومی سروده، هرمزگان، شعر، دوبیتی، ترانه، شروه