علی محمد آخوندعلی - استادیار دانشکده مهندسی و علوم آب ، دانشگاه شهید چمران اهواز

آز آنجا که متوسط دراز مدت آورد سالانه رودخانه کارون بزرگ (دز و کارون) حدود 21 میلیارد متر مکعب برآورد می شود، بعضی را اعتقاد بر این است که مازادی حدود 5 /3 میلیارد متر مکعب بر نیازهای حوزه که حدود 8/17 میلیارد مترمکعب در سال می باشد، باید از حوضه منتقل شود. بر رسی های منطقه ای نیازهای آبی حال و آینده را به ترتیب حدود 5/15 و 3/23 میلیارد متر مکعب در سال برآورد می نماید که با توجه به اینکه داده های آوردی کارون از تابع احتمالاتی لگاریتم پیرسن نوع 3 تبعیت می نمایند، وبا پذیرش احتمال 20% خشکسالی، آورد مطمئن برای 80% اوقات فقط 9/14 میلیارد متر مکعب خواهد بود. بنابر این نه تنها آب مازادی برای انتقال به خارج حوضه وجود ندارد، بلکه تحت شرایط این دو وضعیت به ترتیب کمبودی حدود 6/0 و 4/8 میلیارد متر مکعب گریبانگیر حوضه مذکور خواهد بود. با توجه به نتایج مذکور نه تنها انتقال آب به خارج حوضه مجاز نمی باشد، بلکه تامین نیازهای مورد نظر با توجه به آورد 9/14 میلیارد متر مکعبی نیز با مشکل مواجه خواهد شد. بنابر این در برنامه توسعه بجای مصرف آب بیشتر باید به افزایش راندمان های آب همت گماشت.

انتقال حوضه به حوضه، انتقال آب، کارون بزرگ، دز ، کارون، جلگه خوزستان