بررسی مقایسه ای کارایی عملکرد جاذب های کیتوزان و کیتوزان اصلاح شده با Fe3O4 در حذف اریترومایسین از محیط های آبی

زمینه و هدف: استفاده بی رویه از آنتی بیوتیک ها و راه یابی این ترکیبات به محیط زیست به یکی از نگرانی های زیست محیطی تبدیل شده است. امروزه جذب سطحی یکی از روش های کارا و قابل اعتماد در حذف این ترکیبات است. هدف از این پژوهش سنتز کیتوزان - Fe3O4 و بررسی مقایسه ای کارایی حذف آنتی بیوتیک اریترومایسین از محیط های آبی توسط این جاذب و کیتوزان است.روش بررسی: مشخصات ساختاری جاذب سنتز شده با تکنیک های TEM، PSA، VSMمورد آنالیز قرار گرفت. پارامترهای مختلف از جمله 1-11 pH، زمان تماس 0-60 min ، غلظت جاذب ها 1-5 g/L و غلظت اولیه اریترومایسین 5-50 mg/L بر راندمان حذف مورد بررسی قرار گرفت. جهت آنالیز دادهها از نرم افزارExcel استفاده شده است. از مدل ایزوترم فروندلیچ و النگمویر ثابت های تعادلی و ثابتهای سینتیکی با استفاده از سینتیک شبه درجه اول و دوم محاسبه گردید.یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که با کاهش pH و غلظت اولیه اریترومایسین، افزایش دوز جاذب ها و زمان تماس راندمان حذف افزایش مییابد. بالاترین راندمان جذب در pH برابر با 3 برای هر دو جاذب، زمان تماس 30min جهت کیتوزان اصالح شده و 50 min برای کیتوزان، دوز جاذب ها 2g/L جهت کیتوزان اصالح شده و 3g/L برای کیتوزان و غلظت اولیه اریترومایسین برای هر دو جاذب 10 mg/L، بهدست آمد و جذب سطحی اریترومایسین بوسیله هر دو جاذب از ایزوترم النگمویر و سینتیک شبه درجه دوم پیروی میکند. نتیجه گیری: جهت حذف اریترومایسین به روش جذب سطحی از کیتوزان اصالح شده با Fe3O4 میتوان به عنوان یک جاذب موثرتر نسبت به کیتوزان استفاده کرد

Keywords:

اریترومایسین , محیط آبی , کیتوزان , جذب سطحی