چشم انداز رهیافت آمایش سرزمین در رویکردهای برنامه راهبردی سیاست جنایی ایران

سیاست جنایی به مفهوم پاسخهای کنشی و واکنشی ارایهشده از سوی هیات اجتماع در برابر بزهکاری است. هر نظام سیاست جنایی باید بکوشد در این راه از پاسخهایی علمی، روزآمد و آزمودهشده بهره گیرد. آمایش سرزمین به مفهوم برنامهریزی بلندمدت برای ایجاد تعادل میان سه عنصر انسان، فضا و فعالیت است. نظام سیاست جنایی ایران باید در رویارویی با مناطق متراکم بزهکاری از رویکرد آمایش سرزمین استفاده کند. برنامه ریزی های کوتاهمدت، بلندمدت در برنامه راهبردی سیاست جنایی ایران درباره یک مکان باید با توجه به آمایش سرزمینی آن مکان انجام شود. پیشگیری از جرم میتواند با استفاده از توانمندیهای موجود در رهیافت آمایش سرزمین به خوبی انجام شود. آموزه های مکتب جامعه شناسی شیکاگو و نیز مکتب جغرافیای جنایی برای توجیه بهره گیری از رویکرد آمایش سرزمینی به کار میروند. پیشگیری از جرم و نیز اجرای مجازاتها و اقدامات تامینی و تربیتی دو مورد از مهمترین بسترهای بهرهگیری از توانمندیهای آمایش سرزمین در نظام سیاست جنایی کشورمان است. این نوشتار با روش توصیفی و با بهرهگیری از رویکردهای مطالعات میان رشته ای نگاشته شده و میکوشد توانمندیهای مفهوم آمایش سرزمین را برای نظام عدالت کیفری ایران بررسی کند.

Keywords:

آمایش سرزمین , سیاست جنایی , پیشگیری از جرم , بزه-کاری , مدیریت کیفری