بهروز پیروز - کارشناسی ارشدعمران آب، کارشناس آب منطقه ای گیلان
سامان جوادی پیربازاری - دانشجوی دکتری مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت
کورش محمدی - دانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تربیت م
مجید خلقی - دانشیار گروه مهندسی آبیاری و زهکشی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه تهران،

مساله کمبود و کاهش کیفیت آب، بسیاری ازکشورهای جهان را وادار ساخته تا دیدگاههای خود در زمینه مدیریت منابع آب را مورد بازبینی و تجدید نظر قرار دهند. بدین منظور قوانین، آیین نامه ها و دستورالعملهای مختلف در برخی کشورها بمنظور رعایت حریم کیفی آبهای زیرزمینی تدوین گشته است با توجه به عدم وجود دستورالعملی در این ارتباط در کشور و در نتیجه عدم رعایت حریمهای کیفی آبهای زیرزمینی که موجب آلودگی برخی از آبخوانها در کشور گردیده است. در این تحقیق روشهای مختلف تعیین حریم کیفی آبهای زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفته است. دراین راستا ابتدا تعاریف و مفهوم حریم کیفی ابهای زیرزمینی ارائه شده است سپس به روشهای مختلف تعیین حریم کیفی، نقاط قوت و ضعف این روشها از لحاظ اجرایی بودن در کشور و در نهایت راهکارهایی بمنظور تعیین مبانی مناسب دستورالعمل حریم کیفی آبهای زیرزمینی درکشور پیشنهاد گردیده است.

حریم کیفی ، آبهای زیرزمینی، تهیه دستورالعمل