تحلیل عدم تعادل های اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و زیست محیطی در سازمان فضایی استان تهران

نابرابری در توسعه مناطق، از موانع مهم برنامه ریزی فضایی کشورجهت دستیابی توسعه متوازن منطقه ای است. تعیین اولویت های برنامه ریزی و تصمیم سازی برای کاهش نابرابری مستلزم شناخت مناطق و بررسی عدم تعادلها است. هدف این پژوهش شناسایی عدم تعادلها بر اساس 41 شاخص اقتصادی، اجتماعی، زیست محیططی در محدوده استان تهران است. روش بررسی در این تحقیق توصیفی تحلیلی و شیوه جمع آوری آمار و اطلاعات(سرشماری نفوس و مسکن سال (1390 به صورت اسنادی، کتابخانهای و مراجعه به دستگاه های اجرایی استان است. بر اساس نتایج بدست آمده از مدلهای تاپسیس، تحلیل خوشه ای و ترسیم آنها در محیط GIS، مشخص شد شهرستان-های ری، بهارستان و پاکدشت واقع در جنوب و جنوبغربی استان، از عدم تعادل بیشتر و شهرستانهای شمیرانات، تهران، پردیس، دماوند و فیروزکوه واقع در شمال و شمالشرقی استان از وضعیت مطلوبتری برخوردارند.

Keywords:

تعادل فضایی , نابرابری فضایی , عدم توازن منطقه ای , سازمان فضایی تهران , آمایش سرزمین