عادله فخری اسفستانی - دکتری جامعه شناسی، گرایش مسایل اجتماعی ایران، مدرس دانشگاه
داریوش سنجری پور - کارشناسی ارشد علوم اجتماعی، گرایش مطالعات جهان از دانشگاه تهران، مدرس و پژوهشگر

فرهنگ سازی یکی از مقولات مهم ارزشی به شمار می رود که مبتنی بر آموزش، دانش و عادات می باشد. در این راستا سیاست گذاری فرهنگ که به آن فرهنگ سازی یا مهندسی فرهنگی گفته می شود از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. از طرف دیگر فناوری های ارتباطی حوزه فرهنگی، جامعه را به مولفه های تاثیر گذار تبدیل نموده اند و در بخش های مختلف از جمله محیط زیست نقش آفرینی می نماید. امروزه نقش فرهنگ سازی در کاهش آسیب های محیطی مثل آلودگی صوتی و هوا مورد توجه آسیب شناسان اجتماعی و اندشمندان حوزه های فرهنگی می باشد و بر این اساس معتقدند که فرهنگ بر کاهش آسیب های محیطی تاثیر گذار می باشد. در واقع فرهنگ دارایی های زیادی را به وجود می آورد که در ارتقاء جامعه تاثیر دارد. برای فهم درست تاثیر فرهنگ بر محیط زیست سالم بایست اشاره کرد که فرهنگ در واقع ارزش ها و هنجارهایی می باشد که در بین افراد جامعه وجود دارد و در نگهداری از محیط و داشتن فضایی سالم تاثیر گذار است. با توجه به این مباحث چارچوب نظری مقاله حاضر ملهم از نظریه تاخر فرهنگی آگ برن و سرمایه فرهنگی بوردیو می باشد که افرادی که سرمایه فرهنگی بنیادینی داشته باشند، تاخر فرهنگی را کمتر تجربه خواهند نمود و در نتیجه محیط زیست را و نگهداری از آن را وظیفه خویشتن احساس خواهند نمود.لذا برای سنجش آنچه از این نظریه بر می آید از روش پیمایشی استفاده نمودیم و در نهایت نتیجه آن شد که در صورتی که شکاف بین فرهنگ مادی و غیر مادی تجربه شود، آسیبی همچون آلودگی هوا افزایش خواهد یافت و برای حل این معضل نه یک شخص بلکه تک تک اعضای جامعه مسیولن می باشند و در کنار اینان نهادهای جامعه بایست از ابتدا تا انتها به درستی عمل نمایند.

فرهنگ سازی، سرمایه فرهگی، آلودگی، محیط زیست، بوردیو، آگ برن