استفاده از حسگرهای متحرک برای بهبود مدلسازی مکانی آلاینده مونواکسیدکربن مطالعه موردی: کلانشهر تهران

توسعه تکنولوژی در حوزه ارتباطات و میکروالکترونیک ها، منجر به معرفی یکی از پرکاربردترین دستاوردهای فناوری به نام فناوری حسگر های بیسیم گردیده است. توانایی بالای این حسگرها در اندازه گیری پارامترهای متنوع نظیر دما، رطوبت، سطح نویز، میزان غلظت آلاینده ها و سایر پارامتر های مشابه منجر به کاربرد آنها در علوم و مقاصد مختلف، از جمله پایش میزان آلودگی هوا شده است. از دیگر سو، گسترش استفاده از گوشیهای تلفن هوشمند با قابلیتهای فوقالعاده، آنهارا به بستری مناسب به منظور توسعه شبکه های حسگر بیسیم مبدل کرده است. دراین مقاله، علاوه بر اینکه سنجش آلاینده کربن مونواکسید توسط حسگری متحرک با قابلیت ارسال اطلاعات به گوشی های هوشمند در چندین معبر مهم تهران صورت پذیرفته است؛ توانایی های حسگرهای متحرک در تهیه مدل مکانی توزیع آلاینده مونواکسید کربن در مقابل شبکه ثابت پایش آلودگی هوا توسط درونیابی به روش کریجینگ ساده مورد ارزیابی قرار گرفته است . RMSE مدل مکانی توسعه داده شده برای داده های ایستگاه های ثابت و داده های حسگر متحرک به ترتیب 1/34 و 0/57 بدست آمد. RMSE کوچکتر بر روی داده های حسگر متحرک و همچنین ارزیابی سایر معیار های آماری نشان میدهد که حسگرهای متحرک بیسیم از توانایی بالاتری در ارایه مدل مکانی توزیع آلاینده ها در مقایسه با شبکه ثابت پایش آلاینده ها برخوردارند.