ارمان اکبری - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه مدیریت پروژه و ساخت - دانشکده معماری دانشگاه تهران
محمود گلابچی - استاد گروه مدیریت پروژه نساخت - دانشکده معماری دانشگاه تهران
سیدحسین حسینی نورزاد - استادیار گروه مدیریت پروژه نساخت - دانشکده معماری دانشگاه تهران

امروزه در جوامع در حال توسعه و توسعه یافته، نیازی مبرم برای ایجاد و گسترش زیرساخت های عمومی وجود دارد. با این حال دولت ها از دولت در تامین منابع مالی و تخصیص بودجه عمرانی به پروژه های زیر ساختی داری محدودیت هستند. روش مشارکت عمومی خصوصی برای اجرای این پروژه ها، روشی است که می تواند این محدودیت دولت ها را برطرف نمود و منجر به گسترش زیرساخت ها با کارایی بیشتر توسط بخش خصوصی گردد. طول دوره امتیاز و قیمت محصول یا خدمات پروژه، دو پارامتر کلیدی هستند که تغییرات آن ها تاثیر بسزایی در تامین منافع دولت و بخش خصوصی را دارا می باشد. ازاین رو ارایه روشی برد - برد چه منافع هر دو طرف را در پروژه در نظر بگیرد اهمیت بسزایی دارد. در این پژوهش پس از بررسی روش های موجود برای تعیین دوره امتیاز، مدل سازی مالی پروژه با ابزارهای متداول نظیر ارزش خالص فعلی و نرخ بازده داخلی انجام شده است. سپس چارچوبی برای تعیین دوره امتیاز و قیمت گذاری بهینه ارایه شده است. بر مبنای الگوریتم ژنتیکی توسعه داده شده است که با تعیین مقدار مناسب برای دوره امتیاز، قیمت تعدیل پذیر و قیمت تعدیل ناپذیر ، باعث بیشینه شدن منافع طرفین پروژه در عین کمینه شدن قیمت پروژه می گردد. همچنین برای سنجش میزان عملیاتی بودن مدل پیشنهادی بر روی پروژه تمرکززدایی و خط نقاله آن چابهار به عنوان نمونه موردی پیاده سازی شده است . تحلیل حساسیت نتایج نشان می دهد مقادیر طول دوره امتیاز و قیمت ارایه شده توسط مدل پیشنهادی منافع طرفین خصوصی و عمومی پروژه را نسبت به روش های رایج بهتر تامین می نماید.

مشارکت عمومی خصوصی، دوره امتیاز، ارزیابی مالی اقتصادی، ساخت - بهره برداری - انتقال