انطباق شاخص های ساختمان مسکونی هوشمند با مسکن پایدار

شهر هوشمند به معنای گشایش مفاهیمی نو در شهرسازی است. در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان برای حل معضلات شهری خود به ویژه مشکلاتی که در نظام علمی، حرفه ای متعارف موجود قابل حل نیست به راهکارهای دنیای مجازی روی آورده اند. در شهر هوشمند در ضمن افزایش مشارکت شهروندان در تصمیم گیری ها، به کمک سازمان های اطلاعاتی و هوشمند و نظام کارآمد آموزش شهروندی بخش عمده ای از مسیولیت و فشار کاری از روی دوش دستگاه های دولتی برداشته شده و به خود مردم منتقل می شود، از دوباره کاری ها، تصمیم گیری مبتنی بر آزمایش و خطا و هدر رفتن زمان و منابع کاسته می شود، ساعت جمع آوری اطلاعات حداکثر می رسد، آرمان شهر بدون مرز تحقق می یابد و فرصت های اقتصادی و اجتماعی شهر به میزان چشمگیری افزایش خواهد یافت. در این شهر مدیریت ساختمان های هوشمند، محیطی پویا و مقرون به صرفه به وسیله یکپارچه کردن چهار عنصر اصلی سیستم ها، ساختار، سرویس ها، مدیریت و رابطه میان آن ها می باشد لذا مدیریت هوشمند ساختمان ها با شاخص های کنترل، بهینه سازی و نمایش اطلاعات، به ویژه در ساختمان های مسکونی (که سطح وسیعی از سطح شهر را شامل می شوند) می تواند بستری برای شکل گیری فرآیندهای پایدار توسعه شهری به شمار آید. یک ساختمان مسکونی پایدار مهم ترین عنصر شهری است که در توسعه پایدار شهر، توجه به آن اساسی ترین وجهه آن شناخته می شود. این نوع ساختمان ها دارای شاخص های پایداری اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی می باشد. لذا در این مقاله با استفاده از روش تحقیق کاربردی نه به شیوه مطالعات کتابخانه ای و میدانی ضمن بررسی ساختمان مسکونی هوشمند، سیستم مدیریت هوشمند ساختمان و مسکن پایدار به بررسی انطباقی شاخص های ساختمان مسکونی بفروشند و شاخص های مسکن پایدار پرداخت می شود. نتایج بررسی نشان می دهد که بیشتر انطباق شاخص ها در موضوعات زیست محیطی و اقتصادی می باشد.

Keywords:

ساختمان مسکونی هوشمند , مسکن پایدار , شهر هوشمند , توسعه پایدار , شاخص