تاثیر فضای سبز در ارتقای کیفیت زندگی در فضای مسکونی ساختمان های چند واحد (نمونه موردی:مجتمع مسکونی توف در شیراز)

رشد سریع شهرنشینی و به دنبال آن افزایش مشکلات زیست محیطی اهمیت مفاهیمی چون جنسیت زندگی، برای مطلوب تر بودن محیط های مصنوع را نمایان بوده است. توف و بیانگر پیوندی پرمعنا بین انسان و محیط پیرامونش است. این ارتباط دوسویه و مهم با افزایش ساختمان نشینی در عصر حاضر دچار اختلال شده است. و با توجه به تاثیرپذیری سلامت روانی ساکنین از محیط مصنوع و پیرامون شان می توان ادعا کرد پدیده های سلامت ساکنان و کیفیت فضاهای باز و بسته به ساختمان های مسکونی با یکدیگر مرتبط هستند. هدف این مقاله شناسایی و بررسی این تاثیرات است. که به روش توصیفی تحلیلی و تحقیقات کتابخانه ای به عمل آمده در زمینه ساختمان های کوتاه مرتبه این که به این معیارها به صورت مستقیم و ارتقای کیفیت مسکونی تاثیر می گذارد انجام شده است. و مطرح می شود که معیارهای موثر در ساختمان های مسکونی (میزان فضای سبز در مجموع، میزان آلودگی هوا و آلودگی صوتی و غیره) چه تاثیری بر ارتقای کیفیت سکونت افراد خواهد داشت که همچنین به راهکارهایی که بتوان فضای سبز را با معماری مسکونی تن ماهگی تلفیق کرد تا حس آسایش روانی برای ساکنین مهیا شود و کیفیت زندگی در ساختمان های کوتاه مرتبه را افزایش دهد. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان می دهد هر چه فضای باز سبد خرید در میان ساکنین ساختمان قرار داشته باشد کیفیت زندگی از طریق افزایش تعامل افراد با فضای سبز برای سکونت استفاده کنندگان بهبود می یابد. این امر موجب افزایش آرامش سرزندگی و کاهش استرس می شود و حتی در بهبود بیماری های قلبی عروقی و سایر بیماری های ناشی از زندگی شهرنشینی نقش بسزایی دارد که نمی توان آن را نادیده گرفت و جایگزینی برای فضاهای سبز در داخل ساختمان ها قرار داد.

Keywords:

فضای سبز , کیفیت زندگی , فضای مسکونی