شیوا انصاری پور - دانشجوی دکتری شهرسازی دانشگاه آزاد اصفهان

از اقدامات رو به افزایش در جهت حفظ بافت های شهری تاریخی و ارزشمند، تبدیل مکان های با قابلیت حرکت سواره به سواره محدود و یا صرفا پیاده می باشد.در سالهای اخیر شاهد نمونه های متعددی از این تغییر از جمله تبدیل محور سواره خیابان سپه اصفهان به گذر پیاده و مشابه آن بوده ایم. سیاست گذاری این گونه اقدامات در بیشتر موارد با سنجش کارشناسانه با دیدگاه حمل و نقل شهری مطلوب از سوی سازمان های ذی ربط صورت می گیرد. با این حال به دلیل استراتژیک بودن بافت های تاریخی خصوصا در شهرهایی که نقش غالب تاریخی- گردشگری دارند، نیاز به تامل بیشتر و بررسی های تخصصی تری از دید معماری، شهرسازی، علوم محیطی و رفتاری وجود دارد. لذا این پژوهش بر آن است تا حد امکان پیش بینی آینده فضاهایی این چنین را در صورت تبدیل آنها، به حداکثر ممکن برساند و راهکارهایی در جهت طراحی بهتر و درازمدت ارایه دهد. فرضیه پژوهش بر مبنای وجود رابطه مستقیم بین معیارهای پیاده محوری با منظر ذهنی مطلوب شهروندان و در نهایت ارتقای کیفی فضا است. نیازمندی های اطلاعاتی پروژه با استفاده از منابع مکتوب و میدانی اعم از داده های تصویری، مصاحبه، پرسشنامه و برداشت کروکی به دست آمده است و در پردازش اطلاعات به دلیل نیاز به اولویت سنجی معیارها روش ترکیبی Expert choice و AHP به کار گرفته شده است. نتایج به دست آمده پیش بینی فرضیه مبنی بر وجود و تاثیر اهمیت این رویکرد بر کیفیت استفاده از فضا را اثبات می کند و به ارایه راهکارهایی در جهت بهبود تبدیل پذیری فضا منجر می شود. همچنین پیشنهاد می گردد به دلیل اهمیت موضوع در شهرهای مشابه پژوهشی با سمت و سوی آینده نگری معماری و شهرسازی بافت های تاریخی در صورت تغییر در سامانه حمل و نقل در مقیاس شهر انجام گردد.

دروازه دولت اصفهان- میدان شهری پیاده- طراحی انسان محور- طراحی اتومبیل محور - رویکرد نوشهرسازی- پیاده مداری