ساینا حسینی نسب - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران
میرسعید موسوی - استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران

از ده ه 1990 تا کنون (و برخلاف ده ه های اولیه قرن بیستم)، وجود محدوده ها و شبکه های کامل پیاده شهری و آزادی حرکت و مصونیت عابران پیاده و راکبان دوچرخه به یکی از مهمترین سنجه های کیفیت زندگی در شهرها بدل شده است و تقریبا در تمامی مطالعات مربوط به بازسازی و تجدید حیات مراکز شهری، معابری با اولویت تخصیص به عابران پیاده با کاربری تجاری مد نظر قرار می گیرند. در حال حاضر و در آستانه هزاره سوم، توجه و تاکید بر ایجاد پیاده راه ها چنان است که بسیاری از شهرها و مسیولان آن ها به تدوین برنامه ها و چشم اندازهای توسعه شبکه های پیاده در مقیاس های زمانی متفاوت و به ویژه با چشم انداز ده ه اول قرن 21 همت گماشته اند. پژوهش حاضر که حاصل بررسی و شناخت بیشتر موضوع افزایش قابلیت پیاده مداری در شهرها است به بررسی برخی از نمونه های احداث پیاده راه در جهان و ایران پرداخته است.

شهر، پیاده، عابر