منصور ابوالقاسمی - استادیار- موسسه تحقیقات آب

روش های مختلف صریح و ضمنی در منقطع کردن معادلات یک بعدی اندازه حرکت برای ارزیابی هیدرولیکی شکست سد و یا تغییرات ناگهانی در سطح آب توسط محققین مختلف صورت پذیرفته است. در روش های صریح می توان به الگوهای پخشی، لاکس (1954) ، مک کورمک (1969 ) و لامبدا و در روش های ضمنی به الگوهای پرایزمن ( 1960 )، بیم وارمینگ ( 1976 ) و بیم و وارمینگ اصلاح شده ( 1994 ) اشاره نمود. در این تحقیق ارزیابی این روش ها با مدل سازی آنها و بر اساس معیارهای پایداری الگوهای عدد ی، سازگاری با پدیده، حصول نتایج دقیق و نیز اقتصاد محاسبات صورت گرفته و همچنین نتایج حاصله از روش های مختلف عددی با روش تحلیلی استوکر ( 1957 ) مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که روش ضمنی بیم و وارمینگ اصلاح شده نسبت به روش صریح مک کورمک ضمن داشتن خطای کمتر و دقت بیشتر، پایدارتر و اقتصادی تر می باشد.

شکست سد، ارزیابی روشهای عددی، ارزیابی الگوها، پایداری، سازگاری، دقت و سرعت