احترام به طبیعت و بهره گیری از اقلیم منطقه در راه رسیدن به معماری پایدار (نمونه موردی شهر بم)

با توجه به مصرف بیرویه انرژیهای تجدید ناپذیر و آسیب های زیست محیطی، وضعیت انرژی جهان در مرحله بحرانیقرار دارد که چاره اندیشی در این زمینه راهگشایی برای بقا و حفظ محیط زیست برای نسل آینده خواهد بود. این موضوعبه قدری اهمیت داشته که در معماری رویکرد های نوینی همچون معماری پایدار ایجاد شده، از جمله مهمترین این اصولدر معماری پایدارکه مورد توجه قرار گرفته،هماهنگی با اقلیم است که برای رسیدن به معماری پایدار در جهت حفظ انرژیدر مقیاس شهری لازم است، مطالعات دقیق و برجست های در خصوص نوع پوشش سبز سازگار با اقلیم منطقه انجام شود.شهر بم با توجه به سیمای باغ شهر خود واقع در جنوب شرقی کشور ایران و در شرق استان کرمان شهری کویری با بسترطبیعی و فرهنگی خاص خود است، که علاوه بر آن از دیرباز هماهنگی و تعادل بین این بستر طبیعی و فرهنگی وجودداشته که ما را در رسیدن به معماری پایدار راهنمایی میکند. روشی تحقیق در این مقاله مورد استفاده قرار گرفته بهصورت تحلیلی و توصیفی است که مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای است. نتایج به دست آمده از این پژوهش با هدفمعماری پایدا ، احترام به طبیعت و بررسی راهکارهایی در جهت بهرگیری از اقلیم منطقه و ارایه پیشنهادها و توصیه هاییدر زمینه هماهنگ با بستر طبیعی و فرهنگی و معماری بومی شهر بم می پردازد تا از این طریق گامی به سوی پایداریبرداشته باشیم.

Keywords:

معماری بومی , معماری پایدار , اقلیم گرم و خشک , شهر بم , طراحی اقلیم محور , باغ شهر